Arsenal Klasiği

Yaklaşık 2-3 yıldır bu sezon, sonuna kadar götüreceğiz yarışı diyor Wenger ama artık çocuklar bile yemiyor bunu zira Arsenal çok ciddi anlamda çaptan düşmüş durumda.. Geçen hafta Kenwyne Jones ve Lee Cattermole'dan yoksun Sunderland'a mağlup olunca bu maça dair bir mağlubiyet öngörüsü zaten kafalarda oluşmuştu, bu geceki maç olayı bitirdi.. İlk devre bitmeden Arsenal, bir maç eksiğiyle lider Chelsea'nin 11 puan gerisinde ve 2 hafta sonra Anfield'a bir ziyaret var..

Maçın başında yalandan bir Ashburton Grove baskısı.. Arsenal'in her iç saha maçında olur.. Küçüklere karşı genelde çabuk sonuç verir ama zirveyi hedefleyenlere geçmez o diş.. 15-20 dakika süren baskının Chelsea'nin baklavasıyla yavaş yavaş geriye itilişi ve Chelsea'nin hakimiyetinde sona eren bir ilk yarı.. Devre sonunda arka arkaya iki gol buldu Chelsea.. İkisinde de başrollerde Ashley Cole ve Didier Drogba var.. Cashley Hole nidalarıyla Ashburton Grove'a çıkan Cole'un topu her aldığında yediği ıslıklara verdiği cevap çok fenaydı Arsenal açısından.. Cole'un Chelsea'ye geçtiğinden beri oynadığı en iyi Arsenal maçı olabilir bu.. Belki de tektir.. Gollerde Vermaelen'in özellikle çaresizliği vardı.. Didier Drogba güzel bir test aracıdır, sertlik konusunda da defans ölçer tarafı vardır.. Maç boyu hatalar yapan Belçikalı'nın o testten sağlıklı çıktığını söylemek zor..

Wenger yine 4-3-3'ü çıkarmış sahaya ama ileri 3'lü böyle bir mücadele için bu kadar kötü olabilirdi.. Arshavin'in geçen sene forma giymeye başlar başlamaz gösterdiği etki ve yaptığı katkının yarısı yok bu sezon itibarıyla.. 4-3-3'ün sol kenarı benim görüşüme göre onun için ideal.. Wenger için sağ ayaklı olduğu için zaten ideal ama bizimki bunu kabul etmiyor.. Bu kadar etkisizliğin arkasında bir tutam isteksizlik var gibi zira.. Nasri zaten şu anki yapısıyla oynayabileceği tek yer olan merkez üçlü dışında şopara dönüyor.. İkinci yarı Walcott'un girişiyle yerine yakın bir yere döndü.. Eduardo ise yine Arsenal adına maçın en kötülerindendi.. Bir forvet bir defans dörtlüsü önünde ancak bu kadar eriyebilir.. Mum gibiydi Eduardo, en sonunda Wenger ona da dayanamadı ve kenara aldı ama yerine giren Carlos Vela'dan da Chelsea savunmasına karşı bir şey beklemiyorduk.. Cesc, Denilson, Eduardo, Nasri... Hepsi John Terry gibi insan azmanlarının yanında çocukları gibi kaldı.. Özellikle Eduardo'nun Terry önündeki duruşu çıkana kadar müthiş bir tezat şovuydu.. Bu kadar yapılı adamlara karşı bu kadar cılız bir takımdan galibiyet çıkarmak için çok özel bir teknik gösterisi gerekiyordu.. Arsene Wenger Arsenal'de bunu ortaya çıkarabilen bir adam ama böyle maçlarda değil.. Düşük bir ihtimaldi ve yakınından bile geçemediler.. Wenger'in ağzından doğrulanan sol bek olarak oynayabilecek Emmanuel Eboue varken Armand Traore'nin sol bekte sırıtmasının nedenini de sorgulamayacağım, zaten fazla bir önemi yok.. Chelsea'de tam karşısında bek oynayan Ivanovic ise Ashley Cole hücumda büyük katkı yaparken savunmada önemli inisiyatif aldı.. Chelsea'nin bekleri maçın kilit anahtarları.. Drogba zaten başka bir adam.. Arsenal'e karşı oynadığı son 11 maçta attığı 10. golüymüş bugünkü ikinci golü.. Arsenal Drogba sever diye pankart açsalar Stamford Bridge'de Arsenal taraftarının diyecek şeyi olmaz..

Hiçbir şey Arsene Wenger'in bu gezegenin en müthiş futbol beyni olduğu gerçeğini benim kafamda değiştiremez.. Harcadığı paralar ve satıştan kazandıklarıyla o 3'ü bırak, bu ligde tek şampiyonluğu görmenin bile imkansızlığının da farkındayım.. Keza Arsenal'in bu çocuklarla oynadığı top şampiyonluğun bile ötesini gösterebiliyor bazen.. Hedefleri böyle belirlerseniz işin Arsenal kısmında sorun yok.. Ama artık bu kadar eksik takımlarla şunu zikretmesinler, bu sene sonuna kadar yarışacağız demesinler onu istiyorum ben.. Yoksa çıkıp o yolun yolcuları içerde 3 taneyi atıp döndüğünde hoş olmuyor.. Chelsea bu ligin ağır favorisi olduğunu bu gece gösterdiği rahatlıkla tekrar ilan etmiştir.. Kanatları kırık United bu yarışı nereye kadar götürür bilmiyorum ama Carlo Ancelotti ders olacak işler yapıyor o tarafta.. Üst sistem dediğimiz 4-3-3'ten çıkan bir takımın uygulanması kolay olmayan başka bir sistemle yaşadığı çıkış da ayrı bir inceleme konusudur aslında.. John Terry'ye bir şampiyonluk daha yakışır sanki!