2012

Ne olduğu daha çekimlere başlandığı gün belli olan bir filme gidip izledikten sonra o film hakkında atıp tutmayı sevmiyorum, yapanlarla da mütemadiyen dalga geçiyorum.. Belki ilk defa işin o tarafına geçeceğim.. Başından sonuna bu kadar kahkaha atarak izlediğim ve yanımdaki arkadaşımı bile sinir ettiğim bir film olmamıştır sanırım.. 2012 tek bir şeyi hadisenin dışında bıraktığın zaman o kadar kötü bir film, o kadar feci bir yapım ki sadece bu yönüyle 2.5 saat boyunca eğlendirebildi beni..

Sinemaya sağlam kurgulanmış klas bir senaryo, iyi yönetim ve sağlam oyunculuklar izlemek için gider insanlar.. İşin normali bu zaten.. Ama bir de bu hadisenin görsel boyutu var.. Büyük prodüksiyonlara, A sınıfı filmlere ambalaj yönünden en büyük katkıyı yapan efektleri için de sinemaya gitmekte bir sakınca yok.. 2012'ye tamamen bu nedenle gittim zaten.. Şimdiden söyleyeyim, gelecek seneki Oscar'ların görsel efekt ödülü 2012'nindir.. Müthiş iş çıkarmış teknisyenler, Emmerich zaten bu yönden de tecrübeli bir isim.. Çok bol ve geniş planlı sayısız efekte rağmen dikkatli bakınca bile 2-3 sahne dışında neyin gerçek olduğunun farkına varamadığınız şahane bir ürün çıkmış ortaya.. Ama bu harika sahneler filmden o kadar bağımsız, içinde bulunduğu yapım o kadar yavan ve kötü ki sinemadan çıkarken ağızda resmen buruk bir tat bırakıyor..

Filmin ilk sahneleri aslında tam bir klişe karşıtı.. Oluşan durumun farkına varan bilimadamı hemen hükümetten bir yetkiliyle konuşma çabası içine girer.. Konuşmaya çalışırken hükümet görevlisi adamı küçümser, dalga geçer, çevredeki kodamanlara espriler yapar.. Emmerich'in önceki filmlerinden tanıdığınız bir açılıştır bu sahne.. O anda beklediğim adamın bizim başroldeki bilimadamını sallamaması ve salonda bize vah vah olacak şey mi dedirtmeleriydi.. Emmerich böyle bir yol izlememiş.. Amerikan hükümeti direkt olaya giriyor.. Şaşırdım, yoksa klişeler bu açılışla beraber bir bir kırılacak mı dedim.. Devamında ise o klişelerin ağababasını gördüm.. Klişeler birçok filmde vardır, çok da kötü bir şey değildir bir sinema filmi için.. Ama 2.5 saatlik uzun bir yapımda 35-40 tane görünce ve hepsi 5'er dakikalık aralarla gelince sinemada kahkaha attırıyor.. Son anda kurtulmalar sinemanın olmazsa olmazıdır, ama bir filmde 17 kere başına gelmez karakterlerin, gelirse güldürür.. Film zaten kendini ciddiye almıyor, orası güzel.. Ama o ciddiyetsizlik de o kadar fışkırıyor ki perdeden, John Cusack gibi çok sağlam bir aktör bile filme zerre dahil olamıyor.. Resmen parasını almış ve keyfine bakmış Cusack.. Sinemada ne kadar kötü bir Cusack izleyebiliriz sorusunun rahatlıkla cevabı olabiliyor film.. Roland Emmerich kifayetsizi Independence Day'de Amerika başkanına F-16 kullandırıp uzaylı avlatmıştı.. Öyle muhteşem, cesur bir kumandan, sağlam bir askerdi.. Bu filmde ise gemisini terk etmeyen kaptan kıyafetine sokuyor başkanını.. Danny Glover filmin oyunculuk bazında ortaya bir şeyler koymaya çalışan tek oyuncusu fakat.. Hiçbir filmle dalga geçmem, bunları yapmaya çalışan entel sinema eleştirmenlerinden de nefret ederim.. Ama bu filmin bende yarattığı tek etki gülmeydi.. Sadece bunun için bile gidilebilir, bu anlamda da ciddi bir eğlenceyi vadediyor film..

Bu aralar cebinizde paranız çoksa rahatlıkla gidebilirsiniz filme.. Zira sinemada görselliğin ne boyutlara geldiğini 2009 içinde bu filmden daha iyi gösterebilecek bir yapım uğramayacak salonlara.. Evde izleyecekseniz geçireceğiniz 2.5 saate yazık olur, performansın p'sini alamazsınız.. Bunun dışında bir şey yok.. Ama gerçekten yok.. Ha, Thandie Newton var ki kendisine Mission Impossible 2 günlerinden beri hastayız.. Tek başına yarım saati onunla garantiye alabiliyorsunuz.. 1 saati görselliğe ayırın.. Kalan 1 saatte gülebiliyorsanız şanslısınız.. Yoksa ağır sıkıntı ve baygınlık..

Emmerich sinemacıysa, ben de Spider-Man 4'ün yönetimine talibim.. Kötü bir iş çıkartacağımı sanmıyorum..