Fırtına Buca

İzmirli olup İzmir Futbolu üzerine tek kelime etmemek çok ayıp oluyordu.. Bucaspor'a da çok haksızlık yaptığımı fark ettim dün.. Karşıyaka ve Altay'ın çıkışları ve Bucaspor'un ikinci ligdeki başarısıyla ara ara buralara da dokunmak lazım..

Karşıyaka'da oturmam ve basketbol takımı nedeniyle Karşıyaka'ya hep bir sempatim vardı benim.. Ama hiçbir zaman Karşıyaka-Göztepe çekişmesinde büyük bir taraf olmayı başaramadım 18'ime kadar İzmir'de yaşamama rağmen.. Sorulduğunda Karşıyaka'yı çok severim ve desteklerim dedim ama Karşıyakalı'larda olan Göztepe nefretinden nasibimi alamadım hiçbir zaman.. Yine de gönlümdeki yeri ayrıdır Karşıyaka'nın, özellikle uzun süre hiç kaçırmadığım basketbol maçlarındaki anılarım, o keyif çoğu şeyde yoktur.. İzmir'e dair en çok özlem duyduğum şeylerden biridir Karşıyaka'nın basketbol maçlarına gitmek.. Ama gerçek Karşıyakalı mıyım? Öyleyim dersem ayıp etmiş olurum 35.5 delilerine..

Bucaspor sevgim ise tam burada başlar.. Yukarıdaki çekişmede hiçbir zaman tam aidiyet duygusuyla bir yere bağlanmadığım için diğer takımlarla bunu tamamlama yoluna gittim sanıyorum.. Anne tarafımın Buca bağlarıyla da kendimi o tarafa yakın hissettim.. Ortaokul dönemlerinde Hatay'da otururken başladı Bucaspor taraftarlığım, çoğu kişiyi de şaşırtmışlığım oldu.. Haftasonları babama hadi Buca maçına gidelim diye yalvarıp uzun bir yolu kalabalık dolmuşlar içinde tepip Buca maçlarına gitmeye başladım.. Çok uzun sürmedi tribün serüveni ama Bucalıyım demeye yetecek süreye ulaştım..

İlginç bir yerdir Buca.. Bıçkın delikanlıların ve süper naif insanların semti olarak tanımlarım ben hep Buca'yı.. 1000 kişilik bir stat yapıp adını Buca Olimpiyat Stadı koyan insanların semtidir orası, 1000 kişiyle hangi olimpiyat diyen tek bir kişi çıkmadan hem de.. O zamanlar Bucalılardan destek de görmezdi fazla Bucaspor ve hep bundan, mali yetersizliklerden şikayet ederlerdi.. Buna çözüm olarak da kulübün sarı-lacivert olan renklerine kırmızıyı ekleyip renkler yüzünden takıma küsmüş olabilecek Galatasaraylıları kazanma çabası içine girmişlerdi.. Öyle değişik bir yer işte orası.. Türkiye şartlarında çok da anormal değil gerçi ama bir getirisi olur mu? Olmaz.. Olmadı da zaten ve döndüler o yanlıştan.. Logonun yarısına kadar giren kırmızı tekrar çıktı daha sonra, eskiye geri döndüler..

O zamanlardan aklımda kalan tek isim var.. 11 numaralı forvet İsmail.. Soyadını bile hatırlamıyorum.. Ama sarı kafası ve çok hızlı, seri yapısıyla ligin en iyi oyuncularından biriydi o zamanlar.. Takımı da o taşırdı.. Kulübün lakabına uygun bir şekilde fırtına gibi bir oyuncuydu İsmail.. Benim de favori adamımdı tabii.. Şimdi nerededir, ne yapıyordur bilmem..

Deneysel işlere de imza atmış bir kulüptür Bucaspor.. Zamanın önemli İzmirli teknik adamlarından Behiç Funda takıma 2-5-3 gibi abuk bir sistemi uygulayarak İzmir'de çalkantılara sebep olmuştur.. Savunma ne olacak hocam diyenlere 4 yersek 5 atarız diye cevap verirdi Behiç abi.. 4 yerdi gerçekten Bucaspor ama genellikle 5 atamazdı.. Komik dönemlerdi ama Behiç hocaya da hiçbir zaman kızmadım o hadise nedeniyle, hatta normal şartlarda başarı şansı oldukça düşük olan kulüpte farklı bir şeyler denemesi nedeniyle de takdir ettim.. Öyle bir hava vardı Bucaspor'da dediğim gibi.. Hep 1. Ligi düşünen, oraya çıkacak gücü bulmaya çok yakın ama mali yetersizlikler nedeniyle hiçbir zaman bunu başaramayan bir kulüp.. Bundan 12-13 yıl önce kulübün 1. Ligdeki parasal yükün altına girmesi mümkün olmadığı için iyi bir kadroya rağmen takımın bilerek 1. Lige çıkmak istemediği, bu yüzden zaman zaman maçları boşladıkları söylentisi bile gelirdi kulaklarımıza.. Ne kadar doğruydu hiçbir zaman öğrenemedik ama içten içe mantıklı geliyordu bana..

O zamanların Bucaspor'u 1-2 senedir bir kıpırdanma içinde ve muhtemelen benim anlattığım zamanlardan beri en güçlü dönemini yaşıyor şu anda.. TFF 2. Lig 2. Grupta 10 maçta 8 galibiyet, 2 beraberlik ve 26 puanla açık ara lider durumda Bucaspor.. En yakın rakibine 8 puan fark atmış durumda.. Attığı gol sayısı 27, yedikleriyse sadece 7.. Aldıkları sonuçlarla bu ligin üzerinde olduklarını net bir şekilde gösteriyorlar.. Hedef ilk ikiye girip daha sonra oluşacak klasman grubunda da başarılı olarak Bank Asya 1. Ligi'ne çıkmak.. Kulüp olarak buna kilitlenmiş görünüyorlar.. Tek dileğim bunun başarılması elbette, Bank Asya'ya çıkıldıktan sonra Süper Lig'in de mutlaka geleceğini düşünüyorum zira.. Yıllardır eşik hep buraya çıkabilmekti Bucaspor'da ve bu sene gerçekten çok yakınlar buna..

Takımın en önemli oyuncusu artık herkesin adını bildiği Mehmet Batdal.. Hasan Salih Kabze'den sonra büyük takımlar için kulübün yeni projesi Batdal.. Çok yetenekli olduğu hep söylendi ama yaş 21 oldu, gençliği geçiyor yavaş yavaş.. Artık bir üst kademeye çıkması gerek bence.. Büyük takımlar için bir şey diyemem ama TSL'de rahatlıkla ekmek yiyebilecek bir çocuk bu.. Yavaş yavaş bulunduğu yerden rahatsızlık duymaya başladığını duyuyorum.. Beklesin, takımı Bank Asya'ya çıkarsın, ondan sonrasına baksın derim kendi adıma.. Aslında Bank Asya da TSL'ye göre daha mücadeleci yapısıyla gelişim için belki de çok daha uygun ama ona önümüzdeki sene bakılır artık.. Bucaspor'u takip edenlerden duyduğum bir isim daha var.. Kahramanmaraşspor'dan transfer edilen Ozan İpek'in orta sahada çok önemli bir güç olduğu söyleniyor.. Müthiş fiziği ve çift taraflı oyunu oynayabilen yapısıyla modern bir orta saha olduğunu söylüyorlar Ozan'ın.. O da Batdal gibi 86 doğumlu.. Hala genç ama çok da değil.. Önümüzdeki 2-3 seneyi çok iyi değerlendirmeleri gerekiyor bu gençlerin..

Bucaspor'un bu serüvenine mümkün oldukça değinmeye çalışacağım buradan.. Büyük heyecan duymamı sağladılar 10 yıl sonra.. Yolu açık olsun fırtınaların..