Galatasaray 4-3 Trabzonspor

Harry Kewell'in 20 civarı attığı golün 5 dakika öncesinde kendi kendime sahada olmasının nedenlerini sorguluyordum.. 5 dakika geçmeden o 'neden' geldi.. Kewell yine bir kenardan asıl beklenenleri yapmadan golü atarak kilidi açtı, takımın oyunun kontrolünü tamamen almasına yardımcı oldu.. Sadece golde değil, öncesinde ve sonrasında soldan Baros'un yanına girişleri de yine futbol bilgisinin, oyun görgüsünün kanıtı.. Skor hanesine katkı yaptığı her maçta ilk 1 saat boyunca tartışılmaz.. Ama o katkı yok olduğunda oyun içi defoları, takım savunmasına zararları da ortaya çıkıyor.. Bu açıdan Kewell'dan her sezon gelmesi gereken 10+ civarı gol çok önemli.. Gelmediği halde takıma zarar.. Geldiği anda bile bazen zarar ve bu akşamki değişikliğin altyapısını hazırlayabiliyor ama bunlar bu şekilde maç içinde çözülebilecek sakatlıklar..

Trabzonspor'un maça başlama kadrosu Galatasaray'ı durdurmanın ana plan olduğunu doğrular şekildeydi.. Yattara yokken sağ açığın Serkan'a emanet edilmesi, merkezde Colman ve bir kademe öndeki Engin Baytar ve solda Sabri ve Keita ikilisi karşısında helak olan ikiliden biri Gabric.. Uzantısı, Umut Bulut'un partneri Gökhan Ünal'dan yoksun bir şekilde tek forvet olarak sahada yer alması.. Çok dirençli bir takım savunması oluşturamadığınız anda Sami Yen deplasmanı için hücumda sakat bir takım.. Genel görünümleri de böyleydi..


İlk 15 dakikada, sezona başladığı 11'le uzun bir aradan sonra sahada yer alan Galatasaray'ın 2 haftalık bir futbolsuzluktan sonra uğurlu takımıyla iştahlı bir açılışı.. Daha sonra kısmi bir yavaşlama ve oyunu kenarlara, özellikle de sağ tarafa yıkmaya çalışan maç karakteri sonucunda gelen gol.. Galatasaray'a karşı oyunu geride kabul eden, defans çizgisini kaleye yaklaştırarak arkaya yaslanan her takımın mutlak sonu ilk gol ve devamı.. Maçın tartışmasız iki yıldızı Sabri ve Keita'yla birlikte Trabzonspor'un hücumda bir şeyler gerçekleştirebilecek tek kanadını kırıp, savunmada da demoralize eden Galatasaray, skor üstünlüğünden sonra da rahat oyununa devam etti.. Arda sahada yokken, sol taraf zerre çalışmazken, Trabzonspor'un sahaya çıkış şekli üzerinden tek kanatla işi götürmeye çalıştılar.. Başarılı da oldular.. Kewell'ın golden sonra kaçırdığı başka bir pozisyonun ardından gelen Servet'in şans golü.. İlk 40 dakikada gösterilen futbol böyle bir aradan ve takımın ana 11'inin tekrar bir arada görüldüğü maçta yeterli.. Fakat katiyen hedef futbolun yakınından bile geçmedi.. Bununla birlikte işler gayet yolunda giderken, devreye 2 kala yenen bir şans golü, bugünkü 7 gole ve 'gel-git'ler yaratan maça neden olabiliyor.. Kimine göre futboldaki şans faktörü, kimine göre futbolun güzelliği, kimine göre bu oyunun neden dünyada 1 numara olduğu.. Bazen sahadaki sistemleri, varyasyonları, oyun altyapılarını yok eden, böyle gelen bir garip gol olabiliyor..

Hugo Broos'un ikinci yarıya savunmayı öne çıkararak ve Galatasaray'ın sorunlu, iki tandeminin ortasında pres yaparak başlaması oyunu çözmesi değil, Galatasaray'a karşı bence yanlış hazırlandığının ve 45 dakikayı boşa harcamasının sahadaki tezahürü.. Tandemi sorunlu olan, orta göbekteki oyuncularında da hem yapısal sorun, hem de sezon içi formsuzluk gözlenen takımda işleri yine zora soktu.. İkinci yarının başında Galatasaray'ın ilk yarıdaki idare eden/yeterli olan futbolu sıfırlandı ve Trabzon daha ön tarafa gelmeye başladı.. Ayhan'ın bugünkü anlamsız ve formsuz futboluna eklediği oyun için hata sonucunda Colman'ın köşeyi gören topu oyunu tekrar başlangıç noktasına, tekrar hamle yapılması gereken (belki) hale getirdi.. 2-0'dan 2-2'nin görüldüğü skorda Kewell'ın çıkıp Barış'ın girmesi nasıl yorumlanabilir? Sistemi bozmadan, belki de hedeflenene çevirerek kalite ve dayanaklılık artırımı.. Ankaraspor deplasmanı gibi, anında oyuna yansıması muhtemelen şans.. Ama skor avantajıyla birlikte devamı son dakikalarda Galatasaray'a yardımcı oldu..


Barış'ın oyuna girmesiyle ekrana ilk yansıyan Keita'nın öne çıkışıydı.. Önce Keita'nın Baros'un yanına geçtiği bir 4-3-1-2 gibi geldi diziliş, daha sonra Arda sol açık, Barış sağ açık ve Keita yine bir kademe önde klasik 4-4-2 gibi yansıdı sahada.. Değişiklik oturduktan sonra da Sarp-Arhan-Barış'tan oluşan bir merkez üçlü ve kenar oyuncularıyla klasik olabilecek, hedefe yakın bir 4-3-3 gördük.. Trabzon'un kalabalık orta sahasına karşı irtifa kaybeden Galatasaray için kesinlikle gerekliydi.. Sonrasında yaşanan sakatlıklarsa sezon başından beri süregelen ve buraya taşımaya çalıştığım yapısal sorunların tekrar ortaya çıkışı..

İç sahada 2-0'dan 2-2'ye gelip 3. golü yeme tehlikesi yaşayıp, oradan tekrar 4-2'yi bulan bir takım son dakikada beraberlik tehlikesini yeniden yaşıyorsa durup biraz olsun düşünmek gerek.. Rijkaard'ın TFF'ye verdiği röportajda Türk oyuncuların mantalitesi ve duygusal yapısıyla ilgili yaptığı saptamalar müthişti.. Ama bugün yaşananları sadece Türk oyuncuların mental yetersizliklerine bağlamamak gerek.. Arkaya adam kaçırmaya meyilli ağır tandem, sistemin her bölgesini ekleyen merkezdeki nüveyi hala tam anlamıyla oluşturamama, sol bekin stoperken, sol açıktan da bir türlü verim alamayan ve takımı tek kanatlı bir yapıya doğru götüren oyuncu görünümleri ve yeni transferi bir türlü takıma entegre edememe.. İlk 10 haftayı tamamlamak üzereyiz, ilk yarının sonuna kadar en azından bir kısmında aşama göstermek gerek.. Rijkaard'ın son 2-3 haftada ekrana yansıyan endişeli tavırlarını da biraz olsun bunun üzerinden okumak ve değerlendirmek gerek..


Oyuncu performanslarına geçelim.. Kader Keita bu takımın açık ara, en önemli farklılığı, en büyük kalitesi.. Sorunları mevcut.. Oyun yapısı Rijkaard'ın kafasındaki futbola tam uymasını da engelliyor.. Teknik kapasitesi 'iyi' olsa ciddi anlamda yanından geçemeyeceğimiz bir oyuncuydu, ki bu nedenle iyi ki vasat dolaylarındaymış diyoruz.. Hem şu ana kadar gösterdiğimiz 4-4-1-1'de, hem de belki hedef olan 4-3-3'te bir kanadın mutlaka teslim edilmesi gereken oyuncu tipi.. Sezonun kesinlikle en iyi transferi..

Arkasına yine çok iyi bir maç çıkaran ve Keita'yla ilk maçına göre müthiş bir uyum aşaması gösteren Sabri'yi koyuyorum.. Aslında birbirlerini kesebilecek oyun stillerine rağmen şu anda gösterdikleri etkileşim çok önemli.. Olmadıklarında neler olabildiğini son 15 günde gördük.. Olduklarındaysa, tek taraflı bir takım olsa da, en azından sağıyla çok sert ve hızlı vurabilen bir takım haline geliyor Galatasaray.. Sabri'nin ilk goldeki ortası, attığı bazı ters toplar, rakip beki ve açığı tehdit eden ve rahat ettirmeyen bindirmeleri değerli kavramının çok ötesindedir, en azından benim görüşüm budur.. Mental yönden göstermeye çalıştığı gelişime ise sadece şapka çıkartırım, Rijkaard'ın gelişine duacı olurum..

Baros'un 3.golde yaptığının üzerine attığı 4. gol mücadeleci futbolunun ödülü olması açısından çok önemli.. Yine müthişti bugün.. Eğer Trabzon'un geri dönüşleri olmasa maçı Nonda'lık bir kıvama da sokuyordu yavaştan ama bugün olmadı.. Onun da teknik kapasite eksikleri ve havadan etkisizliği takımı tek düze top oynayan bir konuma sokabiliyor ama güçlü yönlerine odaklanıp bunların takıma kattıklarını değerlendirmek daha önemli..


Sarp'ta düşüş var.. Ayhan da sakatlık sonrası sezon başındaki gibi değil.. Arda bugün supporter'da da çok kötüydü.. Sola geçtikten sonra ortaya yaptığı koşu ve Baros'un indirdiği topta attığı gol kötü oyununu nötrleyecek değerde bir katkı.. Saha dışında çeneye vurunca saha içi performans kayıpları kaçınılmaz bu oyunda.. Biraz sakinleşmesi gerek.. Servet ve Gökhan genel anlamda takım savunmasını daha güvenli hale sokuyorlar ama fiziklerinin el vermemesi nedeniyle oluşan sakatlıklarda yapabilecekleri fazla bir şey yok.. Balta ise yavaş yavaş toparlıyor..

Fenerbahçe'nin akşam üstü yaşadığı beklenmedik (en azından benim açımdan) puan kaybı maçın önem katsayısını çok daha artırdı.. 8 puan tehlikesiyle gidilecek deplasmanda, şimdi kaybedecek daha az şeyi olan takım konumuna geldi Galatasaray.. Yenilgi 5 puanlık farkı tekrar getirir ama bir şey kaybettirmez.. 8 puan ise en ufak bir hatada şampiyonluğa uzaktan el sallamaya başlamak anlamına gelebilirdi.. Şans bugün biraz yanındaydı Galatasaray'ın.. Haftaya kimin tarafında olacağı, saha içi düzenlerden, sistemlerden ve taktiksel değişimlerden çok daha önemli olabilir.. Galatasaray ve Fenerbahçe oynadığı zaman her şey yalan, sahadakiler gerçek.. Bizim taraf ise şimdi biraz daha rahat..