Shakhtar Donetsk 2-1 Werder Bremen

Bir Lucescusever değilim.. Hatta Galatasaray'daki iki senesi boyunca, özellikle UEFA sonrası sendromunda beni delirttiği zaman dilimi de hayli fazladır.. Gittiği gün Galatasaray adına çok sevinmişken, ikinci yılında yaptığı güzel işler ve kazandığı şampiyonluk nedeniyle yaşadığı hüzün ve hayal kırıklığına ise bir insan olarak üzülmüştüm.. Galatasaray'dan ayrılışının üzerinden 7 yıl geçti Romen'in.. Terim'in üstüne gelişiyle devrik kral olarak ülkeden ayrılan Lucescu tam 7 yıl sonra İstanbul'a yeni kral olarak girdi.. Türkiye'de her zaman için abartıldığını düşünürüm Lucescu'nun.. Dünyanın sayılı taktisyenlerinden biri olduğu söylenir hep.. 63 yaşına gelmiş, 25 yıllık teknik direktörlük kariyerinde yarım sezonluk bir Inter macerası dışında büyük liglerin büyük kulüplerini çalıştırmamış, kimsenin aklına gelmeyen ve orta ölçekli takımlarda dolaşan birinin en büyük 3-4 teknik zekadan biri olduğuna kimse inandıramaz beni elbette.. 60'ını devirmiş de şu ana kadar ne yapmış dediğim Lucescu'nun bu gece kazandığı ilk büyük başarıdır UEFA Kupası ve ben Galatasaray'dayken çoğunlukla hoşlanmadığım bu adam için son derece mutluyum bu gece..

Eski defterleri açmak istemiyorum şu anda.. Blog arşivinde mevcuttur fakat bir kez daha tekrarlayayım.. 2001'de Galatasaray'ın yaşadıklarıdır beni Lucescu'dan soğutan.. UEFA Kupası'nı kazanmış bir takıma, o takımın başarılı hocasının yerine gelmek muhakkak zor bir olaydır.. Fakat Türkiye Liglerine imzanın atılacağı sezonda kaybedilen şampiyonluk, CL'de gelen çeyrek finalin geliş şekli o müthiş takımı başarısız yapmak için yeterlidir.. İlk gruplarda, Galatasaray tarihinin en kolay CL eşleşmesinde 3 kek takım arasında son maça kalan işini kendi beceremeyip Monaco ve Rangers'ın berabere kalmasına bel bağlayan ve oradan çıkan beraberlikle yoluna devam eden bir takımı fazla başarılı sayamıyorum.. UEFA Kupası'nın altında ezilen bazıları Galatasaray'ın CL'deki o çeyrek finalinin kupadan daha değerli olduğunu söyleyip bazı işleri küçümseme ve başka başarıların da UEFA'dan üst seviyede değerlendirilmesinin yolunu açmaya çalışmaktadırlar ama gerçek tektir, kulüpler düzeyinde bu ülkenin en başarılı gecesidir 17 Mayıs 2000.. İlk gruplardan o şekilde çıkan, ikinci gruplarda da çıkmayı garantiledikten sonra hiçbir amacı olmayan PSG deplasmanına gayet abuk bir mantaliteyle çıkıp 2. olarak Real'le eşleşmek de fazla dikkat çekmeyen ama o senemize damga vuran hadiselerden biridir.. Zamanında da sinirlendirmiştir yeteri kadar.. O senenin üstüne araya giren soğukluğu yok edemedi ikinci senesindeki başarıları ama her zaman kabul ederiz 2001-2002 sezonundaki muazzamlığı..


Türkiye'de gayet saçma bir düşünce vardır.. Mircea Lucescu düşük profilli kadroları daha başarılı yapar, kaliteli takımlarda aynı başarıyı sağlayamaz.. Buna neden olan UEFA'yı alan kadroyla ilk sene yaşadıkları, ikinci sene çok çok daha kalitesiz bir kadroyla ligde şampiyonluğu alıp, CL'de çeyrek finali son maçta kaçırmasıdır.. 25 yıllık kariyeri sadece 2 senesindeki örnekler üzerinden böyle değerlendirir Türk medyası.. Bu şekilde de Lucescu'nun büyük takımlar tarafından istenmemesini açıklamaya çalışırlar akılları sıra.. Bu geceki futbol, Shakhtar üstünlüğü ve Ukrayna'ya giden kupadan sonra da aynı şeyleri söyleyebilecekler mi acaba? Acaba bu Shakhtar için de yine kötü takımı başarılı yaptı diyecekler mi? Mircea Lucescu Ukrayna kariyerinde hayatında görmediği parayı, hayatında yapmadığı transferleri yaptı.. İşte ortaya çıkan kadro da beki Darijo Srna olan, birbirinden kaliteli Brezilyalı topçularıyla hücumda harika bir hat kurmuş ve UEFA'yı da söke söke almış bir Shakhtar.. Lucescu parayla da saadete kavuşabildiğini 63 yaşında gösterdi Türk medyasına ki bu da bir şeydir.. Parayla yapamaz ama düşük profilleri üst seviyelere taşırdan, bunu koruyan ama mali olanaklarla da Avrupa'da en üst seviyeye çıkabilen bir hoca oldu.. Kuşkusuz çok daha değerli bir niteliktir sanırım bir hoca için..

Matuzalem'le başlayan, Elano'yla doruklara çıkan ve Brandao, Fernandinho, Jadson, Ilsinho, Luiz Adriano ve Willian'la devam eden müthiş bir Brezilyalı transfer kültürü var Shakhtar'ın.. Matuzalem'e zamanında 20 milyon dolar verip Ukrayna'nın rekorunu kırmışlardı.. Elano'yu daha ucuza alıp parlatıp City'ye sattılar.. Ilsinho'ya 10 milyon euro verdiler.. Willian'ın kulübe toplam maliyeti Matuzalem'e verilen bonservisi buldu neredeyse.. Bunlar inanılmaz transferler.. Arada Cristiano Lucarelli'ye verilen 15 milyon dolar (ki yıllık da 4-5 civarı verdiler İtalyan'a), Nery Castillo'ya verilen 30 milyon dolarla tekrar kırılan rekorlar var.. Ama para her zaman mutluluk getirmiyor tabii.. Tymoschuk sonrası defansın önüne monte edilen Mariusz Lewandowski ve onun da önündeki 5'li Brezilya hattıyla Mircea Lucescu gibi catenaccio'cu bir adam bile dizginleri elinden bırakıp UEFA finalinde böyle bir futbol oynatabiliyor.. Sadece bu maça özgü de değildir Shakhtar'ın kaliteli hücum futbolu.. Lucescu özellikle geçen sene takımı daha serbest bırakıp bu kaliteli ayakları fiziğe dayalı Ukrayna liginde değerlendirme yoluna gitti, başarılı da oldu.. Bugünkü Willian'ın, Jadson'un, Ilsinho'nun, Luiz Adriano'nun müthiş performanslarının temelinde oyunun savunma yönüne yatkınlıkları ve fizik güç yönünden çok yapılı olmasalar da 90 dakika oyundan kopmamalarını sağlayan kondüsyonlarının payı çok büyük.. Shakhtar'ın bu 5'lisi Brezilya'dan nasıl transfer yapılacağına dair futbol kitaplarına girecek bir derstir.. İyi özümsemek, sadece çalım atabiliyor diye paraları bayılıp patlamamak gerek..


Thomas Schaaf'a büyük saygı duyuyorum.. Werder Bremen de Bundesliga'nın en sevdiğim takımlarından.. Bugün Diego'nun yokluğu muhakkak etkili olmuştur ama bence bu eksiklik takımın Shakhtar'la daha iyi mücadele edebilmesi için büyük şanstı.. Mesela Diego oynasaydı kesilen bir forvet mi, yoksa iç oyuncularından biri mi olurdu orası muamma.. Bundesliga'nın değişik bir yapısı var.. Orta alanlar boş kalıyor ve daha fazla hücumcuyla maçlar inanılmaz zevkli geçiyor.. Yine arşivde Bundesliga'nın gelişimi ve futbol zevkine dair birkaç post vardır.. Fakat evrim daha tamamlanamadı.. Bu yapı daha önceki bazı Galatasaray yazılarında da değindiğim gibi Avrupa için uygun değil.. Hücum futbolunun farklı bir yönünü seçmiş bir adamdır Schaaf.. UEFA finali ve Bundesliga'daki kimi performansları da yeterli bir başarıdır.. Ama daha fazlası zor.. Sistem üzerinde oynamalar yapıp geliştirmek gerek.. Bugünkü Mesut Özil'e de dikkat çekmek gerekiyor.. Avrupa çapındaki defolar böyle maçlarda çıkar ortaya.. Geliştirmesi gereken yönü çok fazla.. Çok temiz ve iyi bir çocuğa benziyor, Türk bazı akranları gibi erken oldum, 3 yıl boyunca aynı yerde sayarım, umrumda da olmaz diye düşündüğünü sanmıyorum.. Schaaf'ın elinde çok daha gelişecektir mutlaka..

21. dakikada hakemin kararını beğenmeyen Lucescu'nun saha kenarındaki mimik ve jestleri 7 yıl öncesiyle o kadar aynıydı ki bunu görüp kahkahalara boğulmamla birlikte sandalyeden düşme tehlikesi yaşadım.. O anda iyi adamdı be dedim.. Lucescu sonrasında Galatasaray çok iyi teknik adamlar gördü.. Savunma oynatanlar onun kopyası olmaktan ileri gidemedi.. Hücum oynatmaya çalışanlar kısmen başarılı olsalar da sistemlerini Avrupa'ya yaraşan bir şekilde uyarlayamadılar, o tarafta hep hüsran gördük.. 21. dakika ve kulübedeki Lucescu, kendisini ciddi anlamda özlediğimi bana fark ettiren bir 'an'dı.. Ki önemlidir benim için.. Görüntüsünden ne kadar iyi bir adam olduğunu belli eden, böyle bir futbol emekçisinin en sonunda ödüllenmesi gerçekten bu gece sonsuz şekilde mutlu etti beni.. Tabii 2002 sonrasında 7 yılda bir adım ileriye gidemeyenler utansın bundan, ben değil.. Yolun açık olsun Luce..